«Έχουμε ορίσει άφιξη ηθοποιών για τις εννέα και μισή, και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας όπως και ο Βασίλης Αυλωνίτης είναι εκεί από τις οκτώ και μισή, όμως η Μαίρη Αρώνη αργεί.
Πάει δέκα, κοντεύει έντεκα, και δεν εμφανίζεται, οπότε αρχίζει ένας δικαιολογημένος εκνευρισμός,όταν σε μια στιγμή λέει ο Κωνσταντάρας βαλτός από τους άλλους.
- Κατάλαβες κύριε, εμ αργεί και μας έχει εδώ στημένους, εμ θα πρέπει να της κάνουμε και χειροφίλημα.
- Τι χειροφίλημα; Λέει αγριεμένος ο κατά τα άλλα καλοκάγαθος Αυλωνίτης, που όμως δεν έχει ξαναδουλέψει με την Αρώνη.
- Έτσι είναι Βασίλη μου, συνεχίζει ο Κωνσταντάρας. Η κυρία Αρώνη είναι του Εθνικού Θεάτρου, παίζει στην Επίδαυρο, άρα θέλει χειροφίλημα.
- Δεν είσαι καλά ρε που θα τη χειροφιλήσω κιόλας που μ' έχει στημένο από το πρωί. Δεσπότης είναι ή Μητροπολίτης;
Στο μεταξύ μπαίνουν και οι άλλοι στο ψιλό γαζί με στόχο τον Αυλωνίτη.
- Δεν γίνεται να μην της κάνεις χειροφίλημα Βασίλη! Είναι ικανή
να θυμώσει και να φύγει. Έτσι το έχουνε στο Εθνικό: Καλημέρα και χειροφίλημα.
Τούρκος ο Αυλωνίτης.
- Εγώ χειροφίλημα κομμένη. Αν δεν σας κάνω φωνάχτε άλλον. Άσε δηλαδή που θα τα ακούσει χύμα μόλις έρθει. Ποια νομίζει ότι είναι η μαντάμ;
Κάποια στιγμή
καταφτάνει η Αρώνη, αεράτη, φουριόζα, αξιαγάπητη, και μόλις βλέπει τον Αυλωνίτη ορμάει πάνω του χωρίς να μας πει καλά - καλά μια καλημέρα. Τον αγκαλιάζει ενθουσιασμένη κι αρχίζει να του λέει, εντελώς βέβαια απροειδοποίητη
για όσα έχουν προηγηθεί.
- Βασίλη Αυλωνίτη! Δεν ξέρεις πόση είναι η χαρά μου που θα παίξω μαζί σου! Είσαι ο αγαπημένος μου, είσαι σπουδαίος κωμικός, είσαι μεγάλος ηθοποιός, και αυτό ήταν πάντα το όνειρό μου. Να παίξω μια μέρα με τον Βασίλη Αυλωνίτη!
Και δεν του τα έλεγε ψέματα όλα αυτά, ούτε και για να δικαιολογήσει την αργοπορία της. Τα έλεγε γιατί τα πίστευε.
Και τότε είδαμε όλοι μας το πιο... τρελό εκείνης της ημέρας. Ο Αυλωνίτης, που πραγματικά
τα είχε χάσει μπροστά σε αυτόν τον χειμαρρώδη ενθουσιασμό, της αρπάζει το χέρι και της λέει:
- Κυρία Μαιρούλα μου! Το χεράκι σου να σου φιλήσω. Δώσε μου το χεράκι σου, γιατί κι εγώ αυτό έλεγα τόση ώρα. Πότε θα έρθεις να σε γνωρίσω από κοντά...»
Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Λαζαρίδη: ΦΛΑΣ - ΜΠΑΚ, Μια Ζωή Σινεμά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων
Πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπ' όψιν ότι:
Δεν επιτρέπονται τα Greeklish (Ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες).
Το σχόλιό σας θα πρέπει να είναι σχετικό με το θέμα.
Δεν επιτρέπονται οι προσωπικοί προσβλητικοί χαρακτηρισμοί.
Χρήση πολλαπλών λογαριασμών και ψευδώνυμων, που έχουν ως σκοπό να οδηγήσουν στην παραπλάνηση των συνομιλητών, δεν είναι κάτι το αποδεκτό.
Σχολιασμός με συνεχή παράθεση έτοιμων μεγάλων κειμένων («σεντόνια») άλλων ιστοσελίδων και καταιγισμό εξωτερικών συνδέσμων, δεν βοηθά στην ομαλή εξέλιξη της συζήτησης.
Με βάση τα παραπάνω, η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής, ή τροποποίησης σχολίων, που αντιβαίνουν στο περιεχόμενό τους, χωρίς καμμία άλλη προειδοποίηση και χωρίς καμμία υποχρέωση παροχής περαιτέρω εξήγησης ή διευκρίνισης. Επιπλέον, η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα αποκλεισμού από τις συζητήσεις, των σχολιαστών που υποτροπιάζουν.
Συνιστάται ιδιαίτερα, να σχολιάζετε αφού προηγουμένως έχετε συνδεθεί μέσω κάποιας από τις διαθέσιμες υπηρεσίες (Disqus [προτείνεται], Facebook, Twitter, Google). Έτσι, θα έχετε καλύτερο έλεγχο επί των σχολίων σας.