Ο αρχοντομαγκας του ζεϊμπέκικου που έμεινε ανάπηρος και πέρασε πολλές πίκρες στην ζωή του!

Ο Παναγιώτης Μιχαλόπουλος γεννήθηκε το 1924 στο χωριό Λυκότραφο Μεσσηνίας και όταν ήταν μικρός τον φώναζαν ο «πενταυγάς», γιατί πάντα ζητούσε από τη μητέρα του να του φτιάξει πέντε αυγά. Ήταν αρκετά ταλαντούχος και ήδη από νεαρή ηλικία ξεχώρισε για τη βαριά και χαρακτηριστική φωνή του, που θα ταίριαζε σε βυζαντινό ψάλτη ή ακόμα και σε βαρύτονο μπάσο. Αν και η προσωπική του ζωή δεν είναι γνωστή σε μεγάλο βαθμό, γνωρίζουμε κάποια βασικά πράγματα για τον ίδιο. Όταν ήταν νέος υπέστη έναν σοβαρό τραυματισμό στο πόδι, καθώς συνεργαζόταν με τον ΕΛΑΣ και είχε φύγει αντάρτης στα βουνά. Βέβαια, η φήμη του ως κομμουνιστής και αντάρτης είχε διαφθείρει το όνομά του στην πόλη της Καλαμάτας και έτσι ο Μιχαλόπουλος για να ακολουθήσει ανενόχλητος την καριέρα του, έφυγε και πήγε στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε μαζί με τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά του στην περιοχή του Αιγάλεω. Πηγή εικόνας: facebook.com / Δικαιώματα χρήσης: Filipas Apostolopoulos Συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα και λαϊκούς τραγουδιστές που σήμερα όλοι γνωρίζουμε, όπως τη Μπέλλου, τον Τσιτσάνη, τον Ζαγοραίο και τον Περπινιάδη. Προηγήθηκε, βέβαια, η επιτυχία που τον ανέδειξε, το τραγούδι που ηχογράφησε στο 1954, το «Σαββατόβραδο Συννεφιασμένο». Έπειτα, τραγούδησε μεγάλες επιτυχίες του συνθέτη Γιώργου Μητσάκη, τον επονομαζόμενο και ως «ο Δάσκαλος», από τους λαϊκούς, καθότι όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος σε συνέντευξή του, ανέδειξε πολλούς ανερχόμενους τραγουδιστές, παρέχοντας σε αυτούς τα τραγούδια του που μάλιστα, αποκαλούσε ποιήματα και δεν ήθελε να τα χαλάνε και να τα αλλάζουν. Ο Μητσάκης, αναφερόμενος στον Μιχαλόπουλο ως «μεγάλο χασικλή» είπε ότι τον ανέδειξε και τραγούδησε μερικά από τα πιο όμορφα κομμάτια του. «Τα Σαΐνια», «Τα Ζάρια», «Τα Πυκνά τα Σίδερα», «Ή Μοναστήρι ή Φυλακή» και «Ο Βερεσές και ο Κορσές» είναι μόνο μερικές από τις μεγάλες επιτυχίες που οι δύο αυτοί καλλιτέχνες δημιούργησαν. Και άλλοι συνθέτες ταυτίστηκαν μαζί του πάντως, όπως ο Μωραΐτης, ο Πολυκανδριώτης, ο Μπουρνέλης και άλλοι, ενώ τραγούδια, όπως οι αμανέδες «Αναστενάζω Καίγονται» και το «Μίσος και Κακία» που μιλούσαν τότε στις καρδιές όλων των ανδρών, σε σημείο που ο Μιχαλόπουλος είχε αποκτήσει φανατικούς οπαδούς, λόγω των καθηλωτικών του ερμηνειών, που σε συνέπαιρναν. Τα τραγούδια που τον κατέστησαν «άρχοντα» στην σκηνή και μερικά από αυτά ακούμε συχνά μέχρι και σήμερα, δεν είναι παρά οι τρανταχτές επιτυχίες «Δεν Ξανακάνω Φυλακή», «Ο Διαβολάκος», «Βαδίζω και Παραμιλώ», «Αγαπώ μια Παντρεμένη» και φυσικά το «Μες της Πόλης το Χαμάμ». Ο ίδιος χαρακτηρίστηκε από τους φίλους του για το μάγκικο στυλ που πάντα είχε και το μουστάκι του που το είχε, όπως έλεγαν όλοι τότε, «ντούγκλα». Ο ηθοποιός Κερκ Ντάγκλας καθιέρωσε, την τότε εποχή, το στυλ αυτό και δω στην Ελλάδα, το μουστάκι αυτού του «είδους» αποκαλείτο «ντούγκλα». Εξού και ο στίχοι «Δεν ξανακάνω φυλακή, με τον Καπετανάκη που ‘χει ντούγκλα το μουστάκι, τα μιλήσαμε τα συμφωνήσαμε». Αν και με όχι τόσο μεγάλη δισκογραφία και μη αναδεδειγμένη από τους σύγχρονους, ο Μιχαλόπουλος ακόμη και σήμερα είναι διαχρονικός και τα βαριά λαϊκά συνεχίζουν να εκφράζουν τον λαό και να κοσμούν τα τοπικά ταβερνεία, ενώ τα χασικλίδικα τραγούδια του δεν είναι μόνο ένα μελωδικότατο άκουσμα, αλλά και ένα τεκμήριο μιας παλιάς Αθήνας, μιας παλιάς εποχής που χάθηκε. Ο Μιχαλόπουλος πέθανε στις 28 ή 30 Αυγούστου, οπόταν εκπληρώθηκε το τραγούδι που συχνά έλεγε μέχρι και να κλείσει τα μάτια του, «Αφήστε με να κοιμηθώ για πάντα».